حداقل 400 نوع مختلف از اين ميوه پرخاصيت در ايران پرورش داده ميشود که برخي از آنها داراي کيفيت بالايي هستند و به مصرف تازهخوري ميرسند و برخي ديگر به دليل ريز بودن يا گاهي از دست دادن کيفيت ظاهري در اثر چيدن و رسيدن به کارخانه، براي مصارفي مانند توليد قند مايع، قند خرما و شيره خرما به کار برده ميشوند. خرماها با توجه به ميزان رطوبتشان، در گروههاي نرم يا خشک قرار ميگيرند. هرچه رطوبت خرما بيشتر باشد، ميزان کالري آن کمتر است و هرچه خرماي مصرفي خشکتر باشد، يعني آب بيشتري در طول فرآيند سنتي يا صنعتي فرآوري و بستهبندي از دست داده بنابراين کالري بالاتري هم دارد. گاهي انرژي خرماهاي نرم و خشک، بين 150 تا 300 کيلوکالري هم متغير است بنابراين مصرف خرماهاي نرمتر که رطوبت بيشتر و کالري کمتري دارند، به افراد چاق يا دچار اضافهوزن در ماه رمضان توصيه ميشود. البته تفاوت چنداني بين ريزمغذيهاي موجود در خرماهاي مختلف و پرمصرف از مضافتي و زاهدي گرفته تا ديري و خضراوي وجود ندارد.
رطب هم همان خرماست که بهدليل نرسيدن به مرحله نهايي رسيدگي، رنگي کهربايي تا قرمز دارد. بهتر است بدانيد که بزرگترين تفاوت بين خرما و رطب در ميزان قند کمتر و رطوبت بيشتر رطب نسبت به خرماست و از اين نظر، باز هم مصرف رطب بهخاطر قند و کالري کمتر به افراد مبتلا به ديابت و اضافهوزن، بيشتر از خرما، مخصوصا خرماهاي خشک، توصيه ميشود.